"ขอบคุณที่คืนความเป็นธรรม"กรณีน้าเน็ก-มหาไพรวัลย์ หลังแลกหมัดเมามันส์ สุดท้ายจบแบบแฮปปี้ๆ

"ผมใช้มีดไปแทงซ้ำ คนที่ถูกแทงมา..มันโหดร้ายเกินไป..ไม่มีเมตตา...เป็นบทเรียนชีวิต"

คำสารภาพผิดลูกผู้ชายคนหนึ่ง"น้าเน็ก" อาการพลาดซ้อนพลาดเป็นอย่างไร ฟัง!!!(31มกราคม2565)

หลังน้าเน็กกล่าวจบไม่นาน "มหาไพรวัลย์"ที่รอใครสักคนพูดความจริง เพื่อเรื่องจะได้กระจ่าง และเป็นการคืนความเป็นธรรมให้เขาที่เรียกร้องมาหลายวัน

"จากก้นบึ้งของหัวใจ

ผมยังเคารพและนับถือน้าเสมอนะครับ ขอบคุณน้ามากนะครับที่มีพรหมวิหารธรรม (ธรรมะสำหรับผู้ใหญ่) ขอบคุณที่กล้าหาญกล่าวคำสัตย์ ขอบคุณที่มอบความเป็นธรรมคืนให้กับผม เรื่องนี้ผมซึ้งใจมากๆ

ขอบคุณน้ามากนะครับ ที่ให้เกียรติผมได้ร่วมวงเสวนาเดียวกันกับน้า ขอบคุณที่ให้ประสบการณ์ซึ่งผมไม่เคยได้รับในฐานะของคนทำสื่อ

ขอบคุณน้า สำหรับแก้วเยติสลักชื่อที่ผมได้รับจากการเป็นพิธีกรในรายการนินทาประเทศไทย ทุกอย่างที่ผมได้รับจากการทำงานกับน้า แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มันล้ำค่าสำหรับชีวิตของผมเป็นอย่างมากครับ

สุดท้าย หากมีโอกาสได้พบกันครั้งหน้า ผมขออนุญาตกอดน้าสักครั้งนะครับ ขออนุญาตกอดชดเชยจากครั้งที่แล้ว ซึ่งผมตั้งใจ แต่ไม่ได้ทำมัน

เคารพและนับถือน้าเสมอนะครับ"

ไพรวัลย์ วรรณบุตร

เขาจิตตกถึงกับนิมนต์พระอาจารย์มาสอน เมื่อ30 มกราคม2565

https://www.facebook.com/paivan01/videos/448865230285309

เรียกร้องให้น้าเน็กออกมาพูดความจริง เรื่องราวจะได้ยุติ29 มกราคม2565

อะไรที่พร่อง ก็เติมลงไป อะไรที่ขาดหาย ก็ชดเชยให้ตัวเอง

"ทุกข์ สุขคือโลกธรรม"กลับเมืองจันทร์พักใจชั่วคราว

"ผมอยากให้น้าเน็กพูดและพูดด้วยคำสัตย์คำจริงว่า ก่อนเข้ารายการ ผมได้แจ้งน้าแน็กอย่างชัดเจนและครบถ้วนอย่างตรงไปตรงมาก่อนหรือไม่ว่า ระหว่างการที่ผมขึ้นรถกลับห้องและหายไปเงียบๆ จากรายการเลย กับการที่ผมเข้ารายการแล้วผมได้อำลาทุกคนพร้อมทั้งชี้แจงเรื่องของตัวเองอย่างเปิดใจ ผมเลือกแบบไหน (แบบไหนที่ว่าก็คือแบบหลัง)

ผมรู้ดีว่า ต่อให้ผมอยู่ต่อหรือผมลุกออก ผมก็โดนด่าทั้งสองทางอยู่ดี แต่ผมเลือกอย่างหลัง คือเลือกลุกออก หลังจากที่ได้พูดเรื่องของตัวเองแล้ว เพราะอย่างน้อย ผมก็เห็นว่า นี่คือสิ่งที่ดีที่สุด

ไม่ใช่ดีที่สุดสำหรับผม แต่ดีที่สุดสำหรับรายการ สำหรับคนดู ซึ่งยังอาจพอจะได้สาระอะไรบ้างจากเรื่องที่พี่ๆ ทั้ง 3 คนจะคุยหลังจากที่ผมลุกออกไปแล้ว

ผมเป็นคนเปิดเผยและตรงไปตรงมา ที่สำคัญอย่างที่พูดคือผมเคารพคนอื่น เท่าๆ กับที่ผมเคารพความรู้สึกตัวเอง"

ไพรวัลย์ วรรณบุตร 28 มกราคม 2565